Afgelopen week werd ik door een klasgenoot getipt om een aflevering van Radar terug te kijken. In deze aflevering werd er onderzoek gedaan naar hoe duurzaam kledingstukken met labels als ‘care’ en ‘conscious’ nu echt zijn. Ik werd getriggerd door dit onderwerp, aangezien ik regelmatig vragen uit mijn omgeving krijg over fast fashion merken die hier reclame voor maken. Naar mijn mening had Radar dit onderwerp niet beter kunnen belichten. Graag deel ik mijn visie met input van deze aflevering met jullie in deze blog.
Stel, je loopt in de winkelstraat en in de etalages van alle bekende merken zie je termen als ‘green collection’ of ‘sustainable items’. Je bent nieuwsgierig en stapt de winkel binnen. Hoewel je blij verrast bent dat dit merk nu ook duurzame items verkoopt, twijfel je wel over de oprechtheid van deze termen en de werkelijke duurzaamheid van deze kledingstukken. Hoe weet je nu of deze items echt verantwoord zijn? Zoals Veerle Spaepen in de aflevering aangeeft zijn bedrijven vrij om deze termen te gebruiken in een campagne. Deze woorden zijn helemaal niet beschermd, maar wel breed te interpreteren. Consumenten worden op deze manier onderbewust beïnvloed door deze ‘groene’ marketing.
Want kun je wel een duurzame lijn opstarten als fast fashion bedrijf? Deze vraag werd door Radar onder de loep genomen door bij winkelketens langs te gaan. Tijdens deze winkelbezoeken werden vragen aan het winkelpersoneel gesteld over deze duurzame collecties. Veel verkopers kwamen met vage verhalen. Een werknemer van Zara was daarentegen transparant door aan te geven dat het waarschijnlijk het meest ‘unsustainable’ merk ter wereld is en er altijd een ‘beetje greenwashing’ wordt toegepast bij dit fast fashion bedrijf. Ook expert Spaepen geeft aan dat een extra kledinglijn van een winkelketen niet voor een gehele systeemverandering zorgt. Het is een extra lijn bovenop de fast fashion stapel van een kledingmerk. Sterker nog, met de huidige bedrijfsvoering is het helemaal niet haalbaar om als fast fashion bedrijf duurzaam te zijn. Deze merken stellen nog steeds extreem hoge eisen aan fabrieken voor een lage prijs, dat is oneerlijk. Hoe kun je nu verwachten dat een fabriek duurzaamheid toepast in het productieproces voor een niet duurzame prijs? Wie betaalt dan de werkelijke prijs?
Voor een consument blijft het een uitdaging om op deze manier een duurzame kledingkeuze te maken. Of is het toch makkelijker dan wij denken? Ik denk van wel. Als consument kun je namelijk gaan voor kwalitatief betere kledingstukken, zodat je minder hoeft te kopen. Kwaliteit boven kwantiteit dus. Daarnaast is het aanschaffen van tweedehands items altijd duurzamer dan het kopen van nieuwe kledingstukken. Mocht je toch liever nieuwe kleding kopen, dan zijn er ook steeds meer kledingmerken, die duurzaamheid echt in hun DNA hebben zitten. In de aflevering van Radar wordt alleen wel aangegeven dat je voor deze merken niet in de Kalverstraat moet zijn. De app ‘good on you’ en de website van Radar helpen je hierbij.
Als laatste wil ik je benadrukken om altijd vragen te blijven stellen. Kijk op de website of social media van je lievelingsmerk. Stel vragen in de winkel: hoe zit het met de lonen? Met het klimaat? Worden er vage termen gebruikt of juist concrete voorbeelden? Zoals Radar aangeeft: de klant blijft koning. Wij kunnen het verschil maken.
